Eetbare zeeappels gevangen in Noordzee

Bericht uitgegeven door Ecomare [land] op [publicatiedatum]

Zeker 18 zeeappels heeft de TX19 onlangs gevangen toen zij aan het vissen was bij de Klaverbank in de Noordzee. Zij heeft ze meegenomen en naar Ecomare gebracht. Inmiddels zijn deze kleurrijke dieren te zien in het Zeeaquarium. Aaibaar zijn ze door hun stekels niet, maar evengoed zijn ze fascinerend om naar te kijken. Deze dieren leven op harde bodems, waarvan ze de algen afschrapen.

Stekelachtig
De zeeappel is familie van de zee-egel en zelfs de zeester. Heel kenmerkend zijn hun stekels. Bij zeesterren zijn dat meer knobbels. De zeeappels die de TX19 heeft gevangen heten officieel de eetbare zeeappel. Ze worden in verschillende landen ook gegeten. In Portugal en Spanje bijvoorbeeld. Gemiddeld zijn eetbare zeeappels tien centimeter in diameter maar exemplaren van 16 centimeter worden ook wel eens gevonden. Hun stekels zijn maar anderhalve centimeter lang en kunnen bewegen. De mond met tandjes bevindt zich aan de onderkant. Behalve algen eten ze ook wormen, zeepokken, mosdiertjes en zelfs modder en afgestorven planten en diertjes.

Kleurig
Eetbare zeeappels variëren in kleur. Van gelig tot roze en paars. Kijk je goed naar zijn buitenkant dan zie je lange doorzichtige slangetjes tussen de stekels uitsteken. Dat zijn zuigvoetjes. Maar er kunnen ook doorzichtige wormen en kleine roeipootkreeftjes op het dier leven.

Zeeklit en zeeboon
De eetbare zeeappel komt algemeen voor in het noordoosten van de Atlantische Oceaan, dus ook in de Noordzee. Voorwaarde is wel dat de zeebodem uit rotsen of grind bestaat, zoals de Klaverbank. Eetbare zeeappels zie je niet vaak op Nederlandse stranden. Wel kun je regelmatig skeletten van de gewone zeeappel en de zeeklit vinden. En als je goed tussen kleine brokjes schelpen op de vloedlijn zoekt, kom je misschien het piepkleine zeeboontje tegen.

Meer weten?
Lees meer over zeeappels, zeeklit en zeeboontjes in onze digitale encyclopedie.

Tekst: Ecomare
Foto's: Sytske Dijksen