Stikstof en de heivlinder

De heivlinder kent in Nederland twee verspreidingskernen: op de drogere heidevelden op de zandgronden, en in de droge delen van de duinen langs de hele kust, van Cadzand tot Rottum. Al jaren weten we dat de heivlinder achteruitgaat. Vooral in het binnenland zijn flinke klappen gevallen.

Ondanks dat de bronnen van stikstof tientallen kilometers van de heide verwijderd kunnen zijn, leidt de neerdalende stikstof tot veel ongewenste effecten: stikstofverbindingen belanden op de bodem en gaan daar chemische reacties aan; dat heeft een vermestend en verzurend effect. De vegetatie reageert daarop en uiteindelijk wordt ook de heivlinder getroffen.

In het binnenland is de heivlinder veel meer achteruitgegaan dan in de duinen, al is de situatie aan de kust, met de minste stikstofaanvoer, ook zeker niet goed. Op de heidevelden in het binnenland is de heivlinder de laatste jaren met name in Zuid- en Noord-Nederland flink achteruitgegaan. De laatste twee jaar zijn er daar nog nauwelijks heivlinders geteld. In Midden-Nederland valt het nog iets mee, al is de situatie daar nog steeds slechter dan in de duinen.

Lees meer over de heivlinder en stikstof (pdf; 0,2 MB) in een artikel in het tijdschrift ‘Vlinders’ van De Vlinderstichting.

Tekst en foto’s: SoortenNL