Een wolkje Hazelaar

Bericht uitgegeven door FLORON op [publicatiedatum]

Na de vorstperiode liepen de afgelopen week de temperaturen flink op. De dagtemperaturen lagen ruim boven het langjarig gemiddelde. De natuur ontwaakte uit haar winterslaap. Voor even althans. De Hazelaar nam er genoegen mee en kwam op veel plaatsen in bloei.

Vorige week kwamen de elzen al in het nieuws vanwege hun verdacht ogende stuifmeel. In een natuurbericht werd gemeld, dat dat stuifmeel vooral afkomstig was van een aantal uitheemse soorten. Maar ook de inheemse Zwarte els, Witte els en Hazelaar zouden binnen enkele weken in bloei te verwachten zijn. Deze katjesdragers uit de Berkenfamilie zijn er altijd vroeg bij en kunnen vaak al in december bloeiend gezien worden. Vorst en regen stelde dat moment dit jaar wat uit. Maar dankzij een aantal warme dagen in de afgelopen week is het op sommige plaatsen voor de Hazelaar nu dan toch zover. De eerste stuifmeelkorrels kozen het luchtruim.

Hazelaar is als houtige struik een vrij veel gebruikte soort voor openbare beplantingen. Meer spontaan treffen we hem aan op de zandgronden in de oostelijke en zuidelijke helft van Nederland en aan de binnenduinrand. Het is dus een inheemse soort in onze streken. De mens wist de toepassingsmogelijkheden van hout (houtskool) en noten (ook voor olie) te benutten en bracht hem in cultuur. Ook nu weten ‘verzamelaars’ van noten de struiken in de vruchttijd te vinden. Niet alleen mensen, maar vooral ook knaagdieren en vogels. Een andere diergroep weet echter al eerder van de Hazelaar te oogsten. Als straks de insecten weer verschijnen vormt het stuifmeel van deze eerste bloeier een welkome voedselbron voor bijen.

Daarvoor is het nu wel wat vroeg. Op het echte voorjaar moeten we nog even wachten. De winterslaap werd slechts even onderbroken. Veel soorten kunnen zich nog even lekker ‘omdraaien’.

>> Meld uw eerste bloeiende hazelaar bij De Natuurkalender

Tekst en foto: Wout van der Slikke, FLORON