Natuurjournaal 29 augustus 2025

Zijn de vogels wel klaar voor dit jaar, staan de vleermuizen te popelen om te starten met het paarseizoen. De zwoele zomernachten zijn dus vol van zoet gefluister, alleen horen wij het niet. De meeste geluiden die vleermuizen maken, zijn zo hoog (ultrasoon) dat wij ze alleen met speciale apparatuur kunnen horen. Zo kwamen onderzoekers er bijvoorbeeld achter dat het lokgeroep van de rosse vleermuis, als je het tenminste tien keer zo langzaam afspeelt, klinkt als de wat melancholische sonar van een onderzeeër. Mannetjes proberen met deze werfroep een harem van zo’n vijf – als ze heel enthousiast zijn tot wel twintig – vrouwtjes in hun territorium te verzamelen. Komen de vrouwtjes dichterbij polshoogte nemen, dan hebben de heren nog meer variatie in hun repertoire om ze te overtuigen. Een boomholte in een oude loofboom vormt de paarverblijfplaats. De mannetjes maken hun liefdesnestje extra aantrekkelijk door de bast rond de ingang in te smeren met geuren uit klieren in hun mondhoeken.

Met een spanwijdte van veertig centimeter, vergelijkbaar met de rosse vleermuis, is de laatvlieger een van de grootste vleermuizen van Nederland. Laatvliegers jagen met vrij trage vleugelslag in lange banen en wijde bochten. Tussendoor doen ze hier en daar een uitval naar een nachtvlinder of kever, die ze zowel uit de lucht als van bladeren plukken. Zoek laatvliegers eens onder het licht van straatlantaarns. Zij hebben dat licht niet nodig – ze vinden prooien in het pikdonker feilloos met behulp van echolocatie – maar het licht trekt hun prooien aan. De laatvlieger is een insecteneter, net als alle andere soorten vleermuizen in Nederland. Niet alle vleermuizen jagen op dezelfde insecten en ook tussen laatvliegers is er verschil in prooikeuze, afhankelijk van het seizoen of de locatie.  

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Erik Korsten (leadfoto: roepende rosse vleermuis); Paul van Hoof