Natuurjournaal 31 augustus 2025

Soms zijn er ook succesverhalen. Dat geldt zeker voor de mopsvleermuis, een middelgrote vleermuis met oren die elkaar in het midden raken, en een mopsneus. Tot in de jaren 1990 waren mopsvleermuizen zeldzame overwinteraars in Nederland, voornamelijk te vinden in de bossen, maar daarna leek het helemaal einde verhaal. Tot in 2019 geluidsopnamen werden gemaakt in Zeeuws-Vlaanderen en de mopsvleermuis 'alive and clicking' bleek. In 2023 kon ook de beschuit met vleermuisjes rond na het ontdekken van een kraamkolonie mopsvleermuizen bij Winterswijk – nieuw leven achter een stuk losse schors van een Amerikaanse eik. Mopsvleermuizen gebruiken echolocatie om praktisch onhoorbaar te zijn voor sommige soorten nachtvlinders. Ze produceren om beurten twee klikgeluiden, het ene hard, het andere zachter en met een puls die twee keer zo lang duurt. Naast kleine nachtvlinders vangen ze kevertjes, muggen en vliegen.

De vale vleermuis is een grote vleermuis met een duidelijk tweekleurige, dichte vacht. Een half uurtje na zonsondergang vliegen vale vleermuizen naar hun jachtgebieden, die tien kilometer of meer van hun verblijfplaats kunnen liggen. Het mooie is dat ze een stuk lager jagen dan je misschien van een vleermuis gewend bent: een tot twee meter boven de grond. Ze zijn voornamelijk gefocust op de prooien die over de bosgrond rennen, zoals loopkevers en spinnen. Hier gebruiken ze grotendeels hun gehoor voor, geen echolocatie. Ze duiken op de bosvloer, bedekken de buit met hun vleugels en grijpen het met hun bek. Dan vliegen ze een paar meter hoger om te eten. Anders dan mopsvleermuizen, die een kleine bek hebben, kunnen vale vleermuizen grote prooien aan. Dat wil zeggen: groter dan een centimeter. Alles is relatief!

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Rudmer Zwerver, Saxifraga; Dietmar Nill