Natuurjournaal 1 september 2025

Twee jaar geleden kwamen grote spinkrabben in het nieuws, ze waren voor het eerst in de Oosterschelde gezien. Oorspronkelijk komen ze zuidelijker voor. Grote spinkrabben zijn niet de grootste kreeftachtigen – die eer behoort de Japanse reuzenkrab toe – maar het zijn nog altijd indrukwekkende dieren. Hun schild is bezet met stekels en vooral bij jongere exemplaren vormt zich een compleet ecosysteem op hun rug. Ze zijn treffend omschreven als ‘wandelende eilandjes’. Dat komt omdat ze zichzelf camoufleren met allerlei levensvormen die ze van de zeebodem plukken. Organismen die ze trouwens ook eten: stukken spons, zeewier, zakpijpen en hydroïdpoliepen bijvoorbeeld. In onze contreien is de grote spinkrab nog de grootste kreeftachtige, maar de rode koningskrab rukt vanuit het noorden op en zou de grote spinkrab in formaat van de troon kunnen stoten.

Krabspinnen lopen – heel krabachtig – regelmatig zijwaarts, maar kunnen ook voor- of achteruit. Hun eerste twee paar poten zijn langer en stekeliger dan de andere. Hiermee grijpen ze prooien meteen goed vast. Het zijn bijzondere spinnen, die nectarproducerende bloemen als jachtgebied uitkiezen. De meest voorkomende krabspin in ons land is de gewone kameleonspin. Die verandert van kleur om zich aan de omgeving aan te passen. De meeste gewone kameleonspinnen zijn er in een witte of gele uitvoering en houden zich dan ook vooral op witte of gele bloemen schuil. Zo zijn ze praktisch onzichtbaar! In hinderlaag wachten ze op een dorstige vlinder, wesp of bij. Die kunnen een stuk groter dan zijzelf zijn en, in het geval van bijen en wespen, venijnig steken. Daarom werkt het gif van de gewone kameleonspin snel genoeg om grote en gevaarlijke prooien te overmeesteren.

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Tom Heijnen, Saxifraga; Natascha22, Waarneming.nl