Op een winterdag naar buiten? Zoek eitjes van de sleedoornpage

De sleedoornpage is een zeldzame vlinder, die maar een beperkte verspreiding in ons land heeft. De vlinder zelf vliegt vanaf juli en kan tot in oktober worden gezien. Maar sleedoornpages zijn niet makkelijk te zien te krijgen, want ze hebben een nogal verborgen levenswijze. Het grootste deel van de tijd zitten ze in sleedoornstruwelen en als ze niet vliegen vallen ze absoluut niet op. Vrouwtjes worden nogal eens gezien op bloeiende planten – vooral op koninginnenkruid en guldenroede, maar ook wel op distel, jakobskruiskruid en andere bloeiers. De mannetjes verzamelen zich rond boomtoppen van wat hogere bomen, die uitsteken of los staan van het sleedoornstruweel. Ze wachten daar op de vrouwtjes, die – als ze paringsbereid zijn – gericht naar die plek toevliegen. Na de paring vertrekt het vrouwtje weer om haar eitjes af te zetten op sleedoorn. Die eitjes worden vooral in augustus en september afgezet en overwinteren nu.

Dit betekent dat de eitjes de hele winter aanwezig zijn in de struiken en daar ook kunnen worden gezocht en geteld. Omdat de vlinder zelf niet zo makkelijk wordt gevonden, is het tellen van eitjes in de winter dé methode om in beeld te krijgen waar de vlinder voorkomt en hoe het ermee gaat. Die eitjes zijn maar anderhalve millimeter groot en het lijkt zoeken naar een speld in een hooiberg, maar als je ervaring hebt en er een keer eentje hebt gezien, valt het wel mee. De eitjes zijn wit en vallen best goed op. Ze zitten vooral in de oksels van takjes en doorns en je kunt er dus gericht naar zoeken. Op alle bekende vliegplaatsen zijn er in de winter liefhebbers bezig met tellen en als u een keertje mee wilt tellen, kunt u bij zo’n groepje aanhaken. Op de speciale pagina over de sleedoornpage op de website van De Vlinderstichting vindt u meer informatie en ook een agenda met wanneer en waar er geteld gaat worden. U kunt ook contact opnemen met team-sleedoornpage als u een keer mee wilt zoeken.

Tekst: Kars Veling, De Vlinderstichting
Beeld: Kars Veling; NDFF