Nauwelijks konijnen op Schiermonnikoog

Bericht uitgegeven op [publicatiedatum]

Het konijn is op Schiermonnikoog een zeldzaam dier geworden. De achteruitgang is al vanaf de jaren ’60 van de vorige eeuw gaande, maar de laatste jaren is de stand op een dieptepunt beland.

Van de tienduizenden konijnen die destijds op het eiland rondhuppelden zijn er inmiddels nog hooguit een paar honderd over. De grote boosdoeners zijn de besmettelijke ziekten myxomatose en RHD (ook wel VHS genoemd). De laatste jaren heerst vooral deze laatste ziekte, waarbij de konijnen na besmetting razendsnel aan inwendige bloedingen sterven.

Gevolgen
De lage konijnenstand heeft grote gevolgen voor het duinlandschap. Zaailingen worden niet meer afgegraasd door konijnen en kunnen zo verder uitgroeien tot bomen en struiken. Via de lucht aangevoerde meststoffen zorgen ervoor dat deze ontwikkeling nog sneller gaat. De duinen groeien hierdoor snel dicht met bos. Het mooie open duinlandschap en de dieren en planten die hierbij horen, zoals blauwe kiekendief, tapuit en orchideeën, verdwijnen. Ook voor de konijnen zelf is de bosontwikkeling ongunstig. Konijnen voelen zich in bos veel minder thuis dan in het open duin. Hierdoor is de kans klein dat de konijnenstand ooit weer terugkomt op het oude niveau.

Geen eenvoudige oplossing
Natuurmonumenten vindt het verdwijnen van de konijnen een groot probleem. Een eenvoudige oplossing is er helaas niet. Herintroductie van konijnen heeft weinig zin, zolang de ziekten niet zijn uitgewoed. Wel probeert Natuurmonumenten het open duinlandschap te behouden door bomen te kappen, te maaien en vee in te zetten. Hierdoor blijft het landschap geschikt voor konijnen. De dieren vinden dan, als de stand weer aantrekt, een goed leefgebied.

Bron: Natuurmonumenten