Natuurjournaal 31 mei 2025

Ook in Nederland komen vleesetende planten voor. Geen grote levensgevaarlijke reuzen, maar klein en subtiel. Toch is het voor allerlei insecten oppassen geblazen, want de kleine zonnedauw vangt met gemak een waterjuffer. Deze plant groeit niet zomaar overal en is dan ook zeldzaam. Je vindt kleine zonnedauw op plekken die in de zomer droog, maar in de winter onder water staan. Kleine zonnedauw is te herkennen aan de roodgekleurde bladeren die in rozetten staan. Aan de bladeren zitten haren met taaie, plakkerige druppels eraan. Insecten blijven daar gemakkelijk aan kleven en hoe meer ze bewegen, hoe vaster ze komen te zitten. Dankzij de enzymen in de druppels wordt de gevangen prooi langzaam verteerd. Dankzij het ‘eten’ van insecten kunnen de planten hun dieet aanvullen met stoffen die ze niet uit de mineraalarme bodem kunnen halen.

Eind mei kan je verschillende soorten ‘grote’ libellen zien vliegen. De gewone oeverlibel is een van de meest voorkomende. De mannetjes hebben een blauw berijpt lijf en lijken daardoor wel wat op de mannetjes van de platbuik. De vrouwtjes zijn geel, met twee zwarte lengtestrepen. Alles staat nu in het teken van de voortplanting. Mannetjes houden de wacht langs de waterkant. Vanaf een uitkijkpost vliegen ze laag over het water en verjagen andere mannetjes. Het vrouwtje herken je vooral aan de manier waarop ze haar eitjes legt. Dat doet ze vliegend, terwijl ze steeds met haar achterlijf op het water tikt. Bij iedere tik laat ze een eitje los. Dankzij de gellaag om het eitje, kleeft het direct vast aan een waterplant of een stengel. De larven leven in de modder, of tussen plantenresten op de bodem.

Tekst: Ineke Radstaat, Nature Today
Beeld: Hans Dekker, Saxifraga; Jaap Schelvis, Saxifraga