Natuurjournaal 14 juli 2025

Stinken als een bunzing is een waarheid als een koe. Bij gevaar drukken bunzings een onwelriekende vloeistof uit hun anaalklieren. Het zijn marterachtigen, een groep van landroofdieren die in Nederland goed vertegenwoordigd is. In deze periode leven de vrouwtjes met hun jongen samen in kleine familiegroepjes en is de kans wat groter om overdag een bunzing te zien. Bunzings jagen op allerlei dierlijk voedsel, vooral knaagdieren en amfibieën. Sporen van een bunzing-slachting zijn bijvoorbeeld halve kikkers of padden (bunzings eten alleen het achterlijf op) of sterrenschot, de uitgebraakte eierstokken en het onontwikkeld dril van kikkervrouwtjes. Hebben bunzings verzamelwoede, dan verzamelen ze kikkers die ze met een beet in de rug hebben verlamd. Zo blijft hun voedselvoorraad kiplekker.

In gebouwen met een slecht werkend riool treden ze soms massaal op: wc-motmugjes. Een uitgelezen kans om ze eens te bestuderen. Voor rioolbewoners zijn ze aardig fotogeniek. Het zijn tropische mugjes die waarschijnlijk niet in ons land kunnen overwinteren zonder de hulp van waterafvoeren binnenshuis. De larven van wc-motmuggen eten rottend organisch afval en duiken overal op waar mensen voor voedsel zorgen, zoals drab in gootstenen en afvoerputjes. Opvallend is dat het wc-motmugje pas vanaf 2008 op de Nederlandse soortenlijst staat, terwijl het een talrijke muggensoort is. Er was eerder simpelweg niet zoveel belangstelling voor. Dat is tegenwoordig wel anders, in 2023 werd het wc-motmugje nog uitgeroepen tot insect van het jaar. De grote boodschap van het verhaal is natuurlijk dat je voor een mooie diersoort gewoon de pot op kan.

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Toos Clerx van Winkel; EIS Kenniscentrum Insecten