Zeegrasherstel in de Waddenzee
Bericht uitgegeven op [publicatiedatum]
De Waddenvereniging en Rijkswaterstaat doen de komende twee jaar een poging om met een nieuwe methode zeegras terug te krijgen in de Waddenzee. Hiervoor zijn drie plekken geselecteerd: Balgzand, het Uithuizerwad en het wad bij Schiermonnikoog.
Kinderkamers
Deze maand is de proef ten oosten van de eilander jachthaven gestart. Als het zeegras inderdaad terugkomt is dat goed nieuws voor de waddennatuur. Zeegrasvelden zijn belangrijke kinderkamers voor vissen als zeenaald en verschillende soorten platvis.
Schimmelinfectie
De aanleg van de Afsluitdijk en een schimmelinfectie zorgden er voor dat de zeegrasstand in de Waddenzee begin jaren ’30 razendsnel terugliep. Inmiddels zijn beide soorten zeegras (klein en groot zeegras) zeldzaam. In het verleden zijn verschillende pogingen gedaan om zeegrasvelden terug te krijgen in de Waddenzee. Al deze pogingen mislukten: de uitgestrekte groene zeegrasvelden waren weg en bleven weg. Waddieren voor wie het zeegras een goede verstopplek voor zichzelf of hun eieren en jongen was verdwenen ook uit de Waddenzee.
Drijvende zakken
Bij het huidige herstelplan maken de onderzoekers gebruik van een nieuwe simpele techniek die zich in de Verenigde Staten inmiddels bewezen heeft. Ze plaatsen houten paaltjes op het wad, waaraan ze drijvende zakken bevestigen. Hierin zitten rijpende stengels van zeegras, verzameld in een Duits zeegrasveld. De rijpende zaadstengels verliezen in de loop van enkele weken hun zaad waardoor dit op natuurlijke wijze verspreid wordt over het gebied.
Gele boeien
De zakken blijven ongeveer vier weken hangen waarna al het materiaal half oktober weer uit het water zal worden gehaald. De paaltjes en ook de drijvende zakken zijn met gele boeien goed zichtbaar gemaakt. Vanaf het voorjaar van 2012 zullen onderzoekers van de Universiteit van Nijmegen en Deltares het resultaat van het experiment in kaart brengen en nauwkeurig kijken of en zo ja hoeveel zeegras er opkomt.
Meer informatie is te vinden op de site van de Waddenvereniging.
Bron: Natuurmonumenten
Foto: Colin Faulkingham, Wikipedia, publiek domein