Eerste Twentse otter doodgereden bij Ottershagen
Bericht uitgegeven op [publicatiedatum]
Op 2 januari werd bij natuurgebied Ottershagen in Beneden-Dinkeldal (OV) een dode otter op de weg gevonden. Een triest begin van het nieuwe natuurjaar, want het was de eerste otter die sinds 1940 in Twente was waargenomen.
Terugkeer otter is goed teken
De terugkeer van de otter laat echter wel zien dat het goed gaat met de natuur in Ottershagen. “De otter stelt hoge eisen aan zijn omgeving. Dus als dit dier ergens kan leven betekent dit dat het goed gaat met de natuur. Hierdoor is het gebied ook weer geschikt voor allerlei andere soorten,” legt boswachter Jaap Braad van Natuurmonumenten uit. “Maar het is natuurlijk wel heel pijnlijk dat de eerste otter in Twente sinds de jaren veertig wordt doodgereden op de Ottershagenweg.”
Dinkel weer natuurlijk maken
De naam van het natuurgebied is waarschijnlijk ontstaan in de tijd dat het hier nog otters voorkwamen. “Ottershagen was een kleinschalig landschap met veel houtwallen en singels. Vandaar de naam hagen. In die tijd was het ook een heel nat gebied, dus daar slaat otters waarschijnlijk op terug,” vertelt Braad. “Die nattigheid proberen we terug te halen in het gebied. Met een molentje zorgen we er bijvoorbeeld voor dat er tot aan de zomer water op het land blijft staan. Hiervan profiteren de vele weidevogels die je hier ziet. Daarnaast willen we de Dinkel graag natuurlijker maken, zodat deze weer door het gebied kan meanderen en buiten zijn oevers kan treden. Dan is Ottershagen weer echt geschikt voor de otter.”
Knelpunten snel aanpakken
Eind december werden bij de Dinkel sporen waargenomen van een mannetjesotter. Dit is waarschijnlijk het dode dier dat gevonden is bij Ottershagen. Braad: “We hopen dat de knelpunten in het gebied snel worden aanpakt, zodat een volgend dier niet hoeft te sneuvelen in het verkeer. Want zowel vanuit de Kop van Overijssel als vanuit Duitsland rukken otters op naar Twente, waar we dit prachtige dier graag verwelkomen!”
Bron: Natuurmonumenten
Foto: Karsten Reiniers, ARK