Zeeslakken in de zon
Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA)De studie werpt licht op de fotobeschermingsstrategieën die worden gebruikt door drie soorten zeeslakken – Elysia crispata, Elysia velutinus en Elysia ornata – verzameld op de riffen van Curaçao, die in omgevingen met veel licht leven. Deze slakken stelen chloroplasten (het organel dat energie maakt uit zonlicht in planten en algen) van de algen die ze eten. Deze gestolen chloroplasten (kleptoplasten) blijven energie maken als ze eenmaal in de slak zitten. Dit artikel laat zien dat deze zeeslakken hun kleptoplasten beschermen tegen te veel licht, waardoor ze meer energie kunnen maken die de zeeslak vervolgens gebruikt.
Maak kennis met het team
Elysia crispata werd meestal gevonden op diepten tussen vijf en vijftien meter. Deze zeeslakken hebben verschillende kleuren, wat kan wijzen op populatiespecifieke variaties in lichtzoekend gedrag. In tegenstelling tot eerdere meldingen van verstopgedrag, observeerde deze studie Elysia crispata individuen die werden blootgesteld aan vol zonlicht en hun eigen lichaam gebruikten om schaduw te bieden. Dit gedrag toonde het vermogen van de soort aan om het licht dat zijn kleptoplasten bereikt fysiek te beheersen.
Elysia velutinus bleek de voorkeur te geven aan diepten van vier tot zes meter en vertrouwde op het eten van macroalgen voor camouflage. Het vertoonde een lichtvermijdingsreactie in laboratoriumproeven. De studie suggereert dat deze zeeslakken waarschijnlijk overtollig licht vermijden door beschutting te zoeken tussen algen, wat een unieke fotobeschermingsstrategie laat zien.
Elysia ornata leeft meestal in ondiepe wateren en wordt geassocieerd met Bryopsis plumosa (vederwier). Deze zeeslakken vertoonden een sterke negatieve fototactische reactie, wat wijst op een voorkeur voor duisternis. Ondanks het feit dat ze de hoogste optimale lichtintensiteit hadden van de bestudeerde soorten, vertoonden ze tekenen van oxidatieve stress, mogelijk als gevolg van beperkte fotobeschermingsmechanismen.
Gevolgen
De studie benadrukt de noodzaak om rekening te houden met natuurlijke lichtomstandigheden bij het bestuderen van fotosymbiotische organismen, waarbij een verschil wordt onthuld tussen de experimentele omstandigheden in het laboratorium en de realiteit in het veld. De ingewikkelde fotobeschermingsaanpassingen die bij deze zeeslaksoorten zijn waargenomen bieden waardevolle inzichten in hun interacties met omgevingen met veel licht en benadrukken het belang van het begrijpen van de ecologische context voor nauwkeurige onderzoeksresultaten.
DCNA
De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt (wetenschaps)communicatie en -outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via, onder meer, de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA's nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende (wetenschappelijke) projecten, maar de projecten zelf zijn geen DCNA-projecten. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.
Tekst: DCNA
Beeld: Elise M. J. Laetz; Laia Burgués Palau (lead photo: E. crispata); Giulia Senna