Natuurjournaal 24 juni 2024

Met veel geflapper op het nest oefenen jonge zeearenden hun vleugels, ze kunnen bijna vliegen. Inmiddels zijn ze ongeveer even groot als hun ouders, met een spanwijdte van ruim twee meter. Binnenkort verlaten ze het nest, maar zolang hun ouders nog lekkere hapjes brengen is het heel verleidelijk om lekker te blijven zitten.  Lange tijd was deze imposante vogel, de grootste arend van Europa, verdwenen uit Nederland. Maar in 2010 keerde hij terug. Ieder jaar worden er veel jonge zeearenden groot in ons land. Hun ouders vliegen af en aan met prooien. Dat is vaak vis (meestal brasem), maar ze vangen ook veel ganzenjongen. Daar zijn er nu veel van, dus de zeearenden hebben ze voor het uitkiezen. Ook meerkoeten en andere watervogels staan vaak op het menu. Linnaeus noemde hem in 1758 Haliaeetus albicilla. Afgeleid van de Griekse woorden ‘halos’ (zee) en ‘aetos’ (arend). Ondanks dat de zeearend lang niet altijd bij de zee leeft, heeft hij in veel landen toch het woord ‘zee’ in zijn naam (Duits: Seeadler, Frans: aigle de mer). Vroeger waren ze een stuk zeldzamer en toen werden ze vooral waargenomen langs de kust. Ook zijn de Latijnse woorden ‘albus’ en ‘cilla’ in zijn naam verwerkt, die betekenen ‘wit’ en ‘staart’. Die woorden komen ook terug in de Engelse naam, daar gaat de zeearend door het leven als 'white tailed eagle'. 

Raar geurtje of geluiden in de schuur? Misschien verstopt een steenmarter zich ergens. Met luid gekrijs en geblaas vechten de mannetjes nu om een partner. Om elkaar gemakkelijk te kunnen vinden, hebben zowel de mannetjes als de vrouwtjes nu een sterke geur. Geur is voor steenmarters een belangrijk communicatiemiddel. Ze markeren er hun territorium mee, en moeder steenmarter heeft geurkussentjes onder haar voeten, zodat haar jongen haar gemakkelijk kunnen volgen. Geur is ook de reden dat steenmarters soms kabels van auto's doorbijten, daar zit namelijk visolie in verwerkt. Als een je een steenmarter in je huis of schuur hebt, kan je dat meestal ook ruiken. Vooral de geur van urine veroorzaakt soms overlast. Maar in dat probleem zit ook de kern van de oplossing: een steenmarter houdt zelf namelijk helemaal niet van sterke geuren. Daarom kun je met restjes parfum, mottenballen of een toiletblok met citroengeur zorgen dat een hij een andere woonplaats kiest.

Tekst: Ineke Radstaat, Nature Today
Foto's: Hans Dekker, Saxifraga; Henk van Harskamp