’t Bosje: samen leren, beheren en uitproberen

Het terrein dat nu bij Landgoed De Goudfazant hoort, is vanaf 1940 tot in de jaren zeventig meter voor meter bij elkaar gespaard door de grootvader van Dirk Evers. “Het was echt een levenswerk dat hij opbouwde vanuit liefde voor de natuur. Mijn grootvader had hier ook een blokhut staan en we hebben hier veel vakanties gevierd. Ik heb hier leren fietsen en paardrijden. Mijn familie is hier geboren, getrouwd en gestorven.”

Kennis over bosbeheer

De grootvader van Dirk overleed in 1989 en in 1990 nam zijn moeder het over van haar broers en zussen. “Maar de rest van de familie bleef betrokken. Mijn tantes komen er nu nog regelmatig. Sinds een paar jaar zit er een woonbestemming op het terrein en mijn moeder woont hier nu. In 2019 hebben mijn vrouw Mariëlle en ik ’t Bosje officieel overgenomen, maar moeder kan hier blijven zolang ze wil. Zelf wonen we nu nog in Rotterdam en bij de overname was ik er niet op voorbereid om het bos te beheren. Ik heb gezocht naar waar ik kennis over bosbeheer kon vinden en toen kwam ik terecht bij Bosgroep Zuid Nederland.”

Plan om het mooier te maken

“Vroeger was dit een productiebos met allemaal den. Samen met Harm van den Heuvel van de Bosgroep hebben we een beheerplan gemaakt voor de bos- en natuurterreinen binnen ons landgoed. Dit is een praktijkgericht plan geworden, waar we echt houvast aan hadden bij de uitvoering buiten. Vervolgens konden we het samen met familie en vrienden stap voor stap oppakken. Dat is de kracht van dit natuurgebied: we doen het samen. We kunnen we dit allemaal niet alleen doen en gelukkig hoeft dat ook niet. Mijn moeder Francine heeft een grote vriendenkring die al jaren helpt met het bos. En die mensen vinden het ook heel tof om te kunnen helpen bij het uitvoeren van het plan dat we met de Bosgroep hebben gemaakt voor het mooier maken van het bos en de natuur. Door het te delen wordt iedereen ook een beetje eigenaar.”

Werken aan diverser bos

“We hebben werkzaamheden die elk jaar terug komen, zoals het knotten van wilgen. De een zaagt en de ander sjouwt. We doen dat elke keer met familie en mijn carnavalsbandje. Vrienden van mijn moeder helpen door het jaar heen met hout zagen en klieven. Naast dit reguliere onderhoud hebben we de laatste jaren aardig wat andere projecten gedaan. Samen met de Bosgroep hebben we gericht gekeken hoe we het bos diverser konden maken. Dat was ook echt nodig met het oog op de toekomst. Langs de wei stond bijvoorbeeld een hele eikenrij en honderden bomen zaten onder de rupsen. Verder zijn in het oude productiebos heel veel dennen omgevallen door de droogte. We zien verder een grote opmars van bramen en brandnetels. Dat zet je wel aan het denken.”

LIFE Climate Forest

“Toen we via de Bosgroep de kans kregen om mee te doen met het Europese LIFE-project Climate Forest hebben we dat met beide handen aangegrepen. Als je vijfhonderd bomen kan krijgen van tien verschillende klimaatslimme soorten, zeg je daar geen nee tegen. Dat geeft ons heel veel kansen om uit te proberen wat goed werkt. Deze bomen hebben we op verschillende plekken geplant. Bijvoorbeeld in de spie waar mijn broer eerder een robinaplantage had. Die wilden we diverser maken en inmiddels hebben we daar al flink wat bomen kunnen wegzetten."

"Met Harm zijn we ook door het bos gegaan om te kijken welke bomen we graag wilden behouden en welke bomen weg moeten om de uitgekozen toekomstbomen de ruimte te geven. Zoals wat prachtige inheemse eiken die we hier hebben staan. Dat zijn echt monumenten. Maar niet alle toekomstbomen hoeven de oudste en grootste bomen te zijn, gaf Harm ons ook aan. We konden zelf kiezen en hij heeft ons daar echt goed bij geadviseerd.”

Alles staat in de knop

“We hebben ook van Harm geleerd dat we bij de jonge aanplant vanuit Climate Forest clusters van bomen moeten maken. Dan zet je bijvoorbeeld vijftien lindebomen bij elkaar en er vijf kersen omheen. De jonge bomen groeien zo in groepjes. Om de boompjes te beschermen tegen de reeën, die tussen het Mastbos en het Strijbeekse bos door ons gebied trekken, hebben we er bamboestokken omheen geplaatst. Volgens mij werkt het, want we zien nog geen vraat of schuurplekken. De aanplant doet het sowieso goed. We hebben het in november en december in twee weekenden geplant en nu, begin april, staat alles al in de knop. Linde, zoete kers, meidoorn, haagbeuk, hazelaar… we hebben negen verschillende soorten geplant. We zijn er nog lang niet en we zijn nog steeds lerende, maar we vinden het ontzettend leuk om zo samen meer natuur te maken.” 

Van generatie op generatie

Mariëlle Evers deelt het enthousiasme van haar man Dirk helemaal: “Ik ben ook heel erg van de bomen en ik vind het fijn dat we er met ’t Bosje een beetje aan bij kunnen dragen dat ze ook in de toekomst meer ruimte krijgen. Dat we bijvoorbeeld met die toekomstbomen voor mooie, grote zuurstofgevers kunnen zorgen. We gaan samen voor meer natuur, meer biodiversiteit en daar staan we niet alleen in. Om ons heen komen steeds meer mensen wonen die voor meer ruimte en natuur gaan. Het mooie van ’t Bosje is dat het van generatie op generatie gaat. En als mijn dochter het later niet wil, gaat het wel naar een nicht of neef. Die hebben zich ook al spontaan gemeld. Het is echt een fijne plek met mooie natuur. Wat we er zelf het mooiste aan vinden, is dat het niet alleen van ons is. We kunnen het delen en heel veel mensen kunnen er van meegenieten.”

Tekst: Marrie Hoedelmans, Bosgroepen
Beeld: Marrie Hoedelmans, Bosgroepen; archief Dirk Evers