Natuurjournaal 8 juni 2025

De broedtijd van de krakeend is al een tijdje geleden begonnen en de eerste jongen zijn nu uit het ei. Het vrouwtje bouwt een nest van gras en dons op een beschutte plek op de grond, meestal langs een meer of kanaal. In dat nest legt ze acht tot twaalf eieren, die na ruim drie weken uitkomen. De jongen verlaten dan vrijwel direct het nest en volgen hun moeder. Het mannetje speelt geen rol in de zorg. Wel dankt de krakeend zijn naam aan het mannetje: hij maakt een zacht, nasaal krèk-krèk-geluid. Het vrouwtje maakt een geluid dat lijkt op het snateren van een wilde eend, maar zachter en minder uitgesproken. Ook in uiterlijk lijkt het vrouwtje krakeend heel erg op de wilde eend. Je herkent een vrouwtje krakeend aan de witte spiegel, de vlek aan de zijkant van de vleugel, dicht bij de staart. Deze spiegel is bij de wilde eend donkerblauw. Ook de witte buik en de oranje snavel onderscheiden de krakeend van de wilde eend.

Hoor je midden in de nacht het geluid van piepende scharnieren? Misschien zitten er dan wel jonge ransuilen in de buurt. Het geluid van een roepende jonge ransuil is eigenlijk met niets te verwarren, ze maken een hoog, piepend ‘pii-ih’-geluid. Dat doen ze om in contact te blijven met hun ouders. De jongen hebben kortgeleden het nest verlaten en zijn nog niet helemaal zelfstandig. Vaak zitten ze hoog in de toppen van de bomen en kan je ze niet zien, maar wel van verre al horen. Ze houden het gepiep urenlang vol, en als ze in een woonwijk zitten, kan je er zelfs wakker van liggen.

Tekst: Ineke Radstaat, Nature Today
Beeld: Johan van der Vegt, Waarneming.nl; Tom Heijnen, Saxifraga