Natuurjournaal 22 november 2025

Wil je nu wulpen zien of hun heerlijk melancholische roep horen, dan moet je niet in het binnenland zoeken, maar naar de kust. Met name in het Waddengebied is het nu druk. Waar ‘onze’ wulpen, de wulpen die in Nederland broeden, hun heil in mildere gebieden zijn gaan zoeken voor de komende winter – verder naar het zuiden en in Engeland – stromen onze stranden vol met wulpen uit streken tot ver in Rusland, die precies hetzelfde idee hadden. Alles, zo blijkt maar weer, is relatief. Voor deze wulpen is ons kikkerlandje goed toeven deze winter. Wordt het hier toch ook te koud en voedselarm, dan trekken ook zij verder door. Voor nu laten zij zich het Hollandse zeebanket goed smaken.

Als je er dan toch bent, kun je meteen genieten van paars en rood bloeiende heide ... nee wacht, het is kortarige zeekraal! Er zijn twee soorten die je langs de kust kan tegenkomen: kortarige en langarige zeekraal. Het eenjarige kortarige zeekraal houdt liever droge voeten en groeit hogerop, op het schor. In het najaar is het dus ook te herkennen aan de uitbundige bloei, waarna de planten hun sterk behaarde zaden met alle winden laten meewaaien, en afsterven. Langarige zeekraal staat lager, op het slik, dat iedere vloed onder water komt te staan. De een-, soms tweejarige plant houdt het qua bloeikleuren op oranjegeel tot geelbruin. Waar de ‘kraal’ in de naam vandaan komt? Bekijk de ziltige plantjes eens van dichtbij. Het lijkt of ze uit kleine stukjes zijn opgebouwd, als kralen aan een ketting.

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Bart Vastenhouw, Saxifraga; Hans Boll, Saxifraga