Fluitend de lente in

Bericht uitgegeven door De Natuurkalender op [publicatiedatum]

Ze zijn zo gewoon dat we er niet meer van op kijken, het fluitenkruid is namelijk op de meeste voedselrijke bodems te vinden. Onbewust roept de plant met zijn mooie witte bloemschermen toch vast bij velen het lentegevoel op. Dit jaar kwamen de eerste waarnemingen al in de tweede helft van maart binnen, een goede week eerder dan verwacht.

Op papier is het fluitenkruid (Anthriscus sylvestris) een plant die aan het begin van de zomer bloeit; in praktijk zijn ze toch echt wat eerder. Volgens de verwachting van De Natuurkalender zou de eerste vijf procent van de planten dit jaar al rond 1 april beginnen te bloeien; de exemplaren in maart lopen dus zelfs wat voor op die voorspelling. Of we de fraaie witte bloemen dan ook weer eerder kwijt zijn moeten we nog even afwachten; volgens de verwachting is het grootste deel van de bloei eind april achter de rug. Maar niet getreurd: wie in het najaar op de valreep nog lentekriebels wil voelen, kan tijdens een zachte november of december nog op zoek naar bloeiend fluitenkruid.

De naam fluitenkruid ontleent de plant aan, niet verrassend, het feit dat je van de holle steel fluitjes kan maken. Wie op zo’n fluitje blaast proeft een kruidige smaak. Geen zorgen, de plant is een van de vele wilde planten die gewoon eetbaar zijn en niet misstaan in een frisse salade. Maar het is wel oppassen geblazen, want een paar familieleden van het fluitenkruid zijn heel erg giftig.

Van de giftige schermbloemigen zijn de gevlekte scheerling en de waterscheerling de meest gevaarlijke dubbelgangers van het fluitenkruid. Deze scheerlingen kunnen bij inname zelfs dodelijk zijn. De giftige verwanten van het fluitenkruid bloeien gelukkig wat later: vanaf mei tot en met augustus. De gevlekte scheerling herken je vooral aan z’n muizengeur en de purperen vlekjes op de stengel. De waterscheerling is minder algemeen dan het fluitenkruid en groeit voornamelijk naast watertjes. De waterscheerling is vooral te herkennen aan het (giftige!) gele sap. Minder gevaarlijk, maar nog steeds sterk giftig, is de dolle kervel. Die laatste ontleent zijn naam wellicht aan het dronken gedrag dat vee vertoont al ze per ongeluk wat van de dolle kervel eten.

Geniet de komende weken in ieder geval van de mooie witte fluitenkruidbloemen; vele insecten doen dat ook graag. De talrijke grote witte bloemschermen die bestaan uit tientallen kleinere bloempjes trekken veel zweefvliegen, bijensoorten, vlinders en kevers aan. Die snoepen daarmee van de nectar of het stuifmeel, of gebruiken de bloem als zonneterras. Al met al dus niet zo heel gewoon, dat fluitenkruid!

Tekst: Fedor Gassner, De Natuurkalender
Foto's: Foto: Paul Busselen, K.U.Leuven Campus Kortrijk
Afbeelding: Kurt Stueber, BioLib.de, GNU licentie