Natuurjournaal 1 juli 2025

Hurk op een zonnige dag eens naast wat brandnetels of in bloemrijk grasland. Kijk of je een flinke, bruine spin kunt ontdekken, die met zijn voorste twee paar poten naar voren gestrekt op een blad zit. Grote kans dat het een kraamwebspin is. Kraamwebspinnen zonnen om hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Zo hebben ze genoeg energie om achter prooien aan te rennen, want wachten in een web, daar doen ze niet aan. Vrouwtjes stoppen met jagen zodra ze eitjes hebben gelegd. Waarom? Ze dragen hun eitjes in een zak, de eicocon, wekenlang mee en houden die met hun monddelen vast. Jagen lukt zo niet. Vlak voor hun eitjes gaan uitkomen, spinnen ze trouwens wel een webje, het kraamweb.

Wie een lente- of zomeravond bij zoet water doorbrengt, kan zomaar getrakteerd worden op een ingetogen fluitend mannenkoor. De paarroep van vroedmeesterpadden is tot in augustus te horen. Wanneer een vrouwtje interesse toont en dichterbij komt, is een mannetje meteen uitgezongen en grijpt haar vast. De paring duurt makkelijk een uur. Het mannetje wikkelt tientallen bevruchte eitjes als een kralensnoer om zijn achterlijf door zijwaartse zwembewegingen met zijn achterpoten te maken. Zo verzamelt hij tot zo’n vier snoeren bij verschillende partners, waarmee hij een aantal weken op het land rondloopt. Het vrouwtje houdt het ook niet bij een enkele partner, ze doet aan risicospreiding. Haar met eisnoeren behangen date is minder mobiel en dus kwetsbaar voor vijanden. Mocht hij onverhoopt met huid en haar eitjes worden opgevreten, dan heeft ze tenminste niet al haar eieren in een mandje gelegd.

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Roel Meijer, Saxifraga; Edo van Uchelen, Saxifraga