Natuurjournaal 21 juli 2025

De wijngaardslak is de escargot onder onze huisjesslakken. De enige echte. De teelt van wijngaardslakken voor consumptie gaat terug tot de oude Romeinen. Ooit aangevoerd voor de consumptie vanuit Midden- en Zuidoost-Europa, doen de warmteminners het hier vooral goed in Zuid-Limburg. Daar is de de grond ook kalkrijk – ze hebben calcium nodig voor de stevigheid van hun huisjes. Op andere plekken in Nederland komen wel wijngaardslakken voor, maar daar zijn ze zeldzaam. Ze worden niet alleen het grootst, maar ook het oudst: vijf tot acht jaar in het wild. De meeste landslakken in Nederland worden een tot twee jaar oud. Goed om te weten: wijngaardslakken staan op de Rode Lijst en zijn beschermd. Je mag ze – of hun mooie slakkenhuizen – niet verzamelen.

De zeedruif is een soort ribkwal. Ribkwallen lijken op echte kwallen – het zijn dieren met een lichaamsholte en een opening die zowel mond als anus is. Toch zijn ze in veel opzichten anders dan kwallen en nemen ze een eigen taxonomische plek in het dierenrijk in, de Ctenophora. In plaats van netelcellen – die prikken als je ertegenaan komt – hebben ribkwallen acht ribben met daarop ontelbare trilhaartjes, waarmee ze zich voortbewegen in de waterkolom. Met een beetje zonlicht erop lijken het wel voorbijzwevende discoballetjes. Dat komt doordat de ribben iriseren en licht van verschillende golflengtes naar alle kanten wordt afgebogen. Zeedruiven vangen prooien met hun twee tentakels, waarop plakcellen zitten. Langszwemmende visjes, plankton of andere zeedruifjes blijven aan de vangdraden kleven.

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Mark Zekhuis, Saxifraga; Sytske Dijksen, Saxifraga