Natuurjournaal 13 december 2025

De kastanjeboleet schijnt de meest voorkomende boleet te zijn en het gemakkelijkst herkenbaar. Dus als je iets vergelijkbaars als op bovenstaande foto ziet, maak je in gezelschap goede sier door nonchalant in het voorbijgaan de naam te noemen. Als je alleen wandelt, kan dat natuurlijk ook, maar het effect is dan wat minder. Kastanjeboleten groeien op zure grond in zowel loof- als naaldbossen. Bij nat weer zien ze er kleverig uit. Als de hoed droog is, doen ze juist viltachtig aan. Hoe ouder de paddenstoel, hoe platter de hoed wordt. Kastanjeboleten veranderen van kleur bij kneuzing. De gele buisjes en sporen worden dan blauw.

“Het geluid van een groepje overvliegende putters klinkt als de piepende zijwieltjes aan een kinderfietsje.” Ik las dit ooit ergens en het is me bijgebleven, want het omschrijft de gezellige contactroepjes in vlucht van puttertjes perfect. Spits je oren op dit geluid en kijk boven je of je deze fladderende, voor Nederland veel te tropisch uitziende vogeltjes te zien krijgt. Putters worden ook wel distelvinken genoemd. Het zijn inderdaad vinken en ze komen op distels af vanwege de zaden, maar andere composieten, zoals zonnebloemen, zijn ook belangrijk voor ze. In de winter vind je ze onder andere in elzen, waar ze behendig de zaadjes uit de elzenproppen pikken. Als je je grijzige najaarsdag begint met de ontdekking van zo’n groepje kibbelende en smikkelende putters, dan is je hele dag al goed.

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Karen Bosma; Mark Zekhuis, Saxifraga