Natuurjournaal 6 juni 2024

Zodra de zon gaat schijnen, kom je nu buiten vlinders tegen. Als je gaat wandelen op een (kalk)grasland tref je misschien wel een bruin blauwtje. De afgelopen jaren heeft deze vlinder zich namelijk behoorlijk uitgebreid, waardoor hij nu in grote delen van Nederland voorkomt. Alleen in de drie noordelijke provincies zie je hem nu (nog) niet zo veel. Ondanks de naam 'blauwtje', is het bruin blauwtje vooral bruin. Zowel bij het mannetje als bij het vrouwtje is de bovenkant van de vleugels namelijk bruin. De onderkant van de vleugels is lichtbruin en heeft alleen bij het mannetje vaak wat blauwe bestuiving. In het buitenland vliegt het bruin blauwtje vooral in kalkgraslanden en is de waardplant geel zonneroosje. In Nederlandse kalkgraslanden is het geel zonneroosje zeldzaam en eten de rupsen van ooievaarsbek.

Het geel zonneroosje is een klein plantje, maar valt toch op. Zijn grote heldergele bloemen koesteren zich in de zon. De bloemen hebben een doorsnee van ongeveer twee centimeter, behoorlijk groot dus! Niet alleen rupsen van het bruin blauwtje eten van deze plant, ook het groentje en het heideblauwtje kunnen er eitjes op leggen. In Nederland komt het geel zonneroosje alleen ten zuiden van Maastricht als inheemse plant voor. Daar leeft hij op graslanden met kalkrijke bodems. Er zijn ook waarnemingen uit andere delen van Nederland, maar dat zijn verwilderde planten. Sommige van die exemplaren hebben grote roze bloemen. Waarschijnlijk is dat een kruising tussen het geel zonneroosje en het wit zonneroosje. 

Tekst: Ineke Radstaat, Nature Today
Foto's: Kars Veling, De Vlinderstichting; Bram Borkent, Waarneming.nl