Natuurjournaal 10 februari 2025

Wilgenroosjes in de winter? Ja hoor, geen probleem. Alleen zijn het in dit geval niet die mooie tuilen van roze bloemen, maar is het een gal. De gewone wilgenroosjesgalmug legt precies in de top van takken van wilgen een eitje. De wilg verdedigt zich omdat er een wondje is ontstaan, en zorgt voor een afweerreactie. In plaats van dat de wond ‘normaal’ gedicht wordt, ontstaat er een vergroeiing van kleine blaadjes, die meteen als voedsel dienen voor de larf. In het ontstane ‘bloempje’ brengt de larf de winter door. Hij verpopt zich daar, eet zich in het voorjaar een weg naar buiten en vliegt weg. De vorm van deze vergroeiing heet een wilgenroosje.

Je hebt oesterzwammen en oesterzwammen. Velen zullen wellicht alleen de eetbare soorten ervan kennen, maar niet de oranje oesterzwam. Deze is niet giftig, maar eten doe je hem ook niet, want hij smaakt en ruikt naar rotte kool. Ernaar kijken kan wel heel goed en dan ontdek je een lichtoranje, zacht en harig hoedoppervlak. De echte verrassing zit aan de onderkant. Daar zitten de plaatjes en die zijn donkeroranje. Een juweeltje! Het zijn echte opruimers en ze groeien op dood loofhout, bijvoorbeeld van berk en beuk.

Tekst en foto's: Mike Hirschler, IVN