Natuurjournaal 20 oktober 2025

Voor eekhoorns is de tijd van overvloed aangebroken. De knaagdieren vinden in de herfst volop eikels, beukennoten en andere boomzaden. Ze eten een deel ervan meteen op om een vetlaagje voor de winter op te bouwen, maar omdat ze niet in winterslaap gaan, bewaren ze veel zaden om tijdens de voedselschaarste ook nog wat te snaaien te hebben. Ze verstoppen hun buit in allerlei boomholten, in de grond en tussen hoopjes bladeren. Ze vinden de zaden terug met hun uitstekende reukvermogen – maar niet allemaal! Zo dragen eekhoorns in grote mate bij aan de verspreiding van allerlei loof- en naaldbomen.

Zeeraket bloeit nog even in onze kuststreken, met witte tot lila of paarse bloemen. Ze ruiken naar honing en trekken veel 'bekijks' in de vorm van bestuivende insecten. Ook zonder de bloemen zijn de vlezige bladeren goed herkenbaar. De planten verdragen, gezien de plek waar ze gedijen, een hoge mate van zout en droogte. Een dikke waslaag op de bladeren en stengels helpt verdamping tegengaan. De zaden worden verspreid door water en wind. Rijpe vruchtjes bestaan uit twee delen, het bovenste deel breekt open. Soms vind je zeeraket op heel andere plekken, dan is dat hoogstwaarschijnlijk opgekomen uit zaden in het aangevoerde (duin)zand.

Tekst: Karen Bosma, Nature Today
Beeld: Jan Nijendijk, Saxifraga; Karen Bosma